Τα φωτάκια αναβόσβηναν στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και φώτιζαν το μισοσκότεινο δωμάτιο. Η Ηρώ καθόταν στην πολυθρόνα είχε πάρει ένα μαξιλαράκι αγκαλιά και χάζευε τα λαμπάκια ακούγοντας την αγαπημένη της μουσικη.Δεν ειχε βάλει δώρα κάτω από δέντρο, οχι, θα περίμενε τον Αη Βασίλη να τα φέρει όπως τότε που ήταν παιδάκι κι όταν αποκαμωμένη την έπαιρνε ο ύπνος, ο μπαμπάς της έτρεχε να βάλει τα δώρα της Ηρώς κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο να τα βρεί το πρωί η Ηρώ!!!!!!!!!!!! Όταν ξυπνούσε το πρωί η μικρή Ηρώ κι έβρισκε τα δώρα της, άρχιζε να ρωτάει τον μπαμπά της............ Μπαμπά από που είναι ο Αη Βασίλης;;;;;; Που μένει;;;;; Πως έρχετε μέχρι το σπίτι μας;;;;;; Και πολλές τέτοιες ερωτήσεις που κάνουν τα παιδάκια. Ο μπαμπάς της, έβρισκε κάθε φορά απαντήσεις στις ερωτήσεις της μονάκριβης του μικρής.
Μία μέρα που η Ηρώ ρωτούσε τον μπαμπά της κι εκείνος είχε δουλειά, της είπε......... Όταν μεγαλώσεις λίγο ακόμη Ηρώ μου θα σε πάω στο χωριό του Αη Βασίλη να τον δείς , να του μιλήσεις, να σε πάρει αγκαλιά, τώρα όμως πήγαινε να παίξεις κι όταν τελειώσω θα έρθω να παίξουμε μαζί. Από εκείνη τη μέρα η Ηρώ ονειρεύοταν το ταξίδι στο χωριό, στο σπίτι, στην ζεστή αγκαλιά του παππούλη με τα άσπρα μακριά γένεια. Τα χρόνια πέρασαν, η Ηρώ μεγάλωσε και κατάλαβε ότι Αη Βασίλης υπάρχει αλλά όχι όπως τον γνωρίζουν τα παιδιά. Εκείνο το ταξίδι στο χωριό του Αη Βασίλη που της είχε υποσχεθεί ο μπαμπάς δεν πρόλαβε να την πάει. Τώρα η Ηρώ μόνη της μάζευε χρήματα για να πραγματοποιήσει εκείνο το ταξίδι που από παιδάκι ονειρευόταν. Στο τέλος-τέλος κι αν δεν κατάφερνε να συγκεντρώσει το ποσόν που χρειαζόταν, είχε δικαίωμα να ονειρεύεται εκείνο το ταξίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου