Η ζωή μας αποτελείται από στιγμές. Άλλοτε καλές, άλλοτε κακές. Οι κακές, μας δυναμώνουν, μας πεισμώνουν, μας αφήνουν μια πικρία ίσως κι ένα μάθημα ζωής.
Η Αλίκη προτιμά να θυμάται τις καλές κι όμορφες στιγμές της ζωής της αν και είναι λίγες.
Το φετινό καλοκαίρι, πέρασε πολύ όμορφα με φίλους κι ευχάριστες εκπλήξεις. Ήταν το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής της.
Γενικά τα καλοκαίρια της Αλίκης έχουν κάτι ευχάριστο σε αντίθεση με τους χειμώνες της.
Η Αλίκη μεγάλωσε με τη γιαγιά και τον παππού της, οι γονείς της εργαζόταν στο εξωτερικό, και η Αλίκη τους έβλεπε 20 μέρες κάθε καλοκαίρι και πολλές φορές κάθε δύο χρόνια.
Όταν της έλεγαν όμως την ημερομηνία που θα ερχόταν, η Αλίκη άνοιγε το ημερολογιάκι της, μετρούσε τις μέρες και κάθε πρωί διέγραφε μία μέρα.
Όταν ερχόταν η τελευταία μέρα δεν περνούσαν με τίποτα οι ώρες, η Αλίκη έβλεπε το ρολόϊ της, 3 ώρες ακόμη, 2 ώρες, μία ώρα ακόμη κι αυτή η μία ώρα δεν περνούσε με τίποτα.
Η Αλίκη έβλεπε συνέχεια το ρολόϊ της, οι δείκτες όμως δεν κουνιόταν, νόμιζε ότι είχαν κολλήσει στο ίδιο σημείο. Ρωτούσε τη γιαγιά της που ήταν στη κουζίνα κι ετοίμαζε το φαγητό...............
Γιαγιάαααααααααααα τι ώρα είναι;;;;;;;;;;
Η γιαγιά της Αλίκης της έλεγε την ώρα.
Καλά πάει το ρολόϊ μου σκεφτόταν η Αλίκη κι έπιανε το βιβλίο που διάβαζε για να ξεχαστεί λίγο.
Και άνοιγε η πόρτα κι άκουγε τα γνωστά βήματα και το γέλιό της μητέρας και του πατέρα της να ανεβαίνουν την ξυλίνη σκάλα!!!!!!!!!!
Γιαγιάααααααααααααααααααα ήρθανεεεεεεεεεεεεε φώναζε η Αλίκη.
Μέχρι να τελειώσει τη φράση όμως βρισκόταν στην αγκαλιά των γονιών της.
Αυτή η στιγμή ήταν η πιό όμορφη, η καλύτερη της Αλίκης που δεν την αλλάζει με τίποτε.
Αυτή η ιστοριούλα γράφτηκε πριν λίγα χρόνια χωρίς να ξέρει η Αλίκη πόσο θα άλλαζε η ζωή της.
Το ίδιο όμως συναίσθημα ένοιωσε στο δικό της σπιτικό αυτή τη φορά περιμέντας τη μητέρα της...
