Καλό ταξίδι φίλαράκι μου...

Αναρωτήκα πολλές φορές αν πρέπει, αν είναι σωστό να δένεσαι με ανθρώπους, πράγματα, γεγονότα αλλά άκρη δεν βρίσκω.
Εντάξει, με τον χαρακτήρα που έχω άκρη δεν πρόκειται να βρω γιατί εκεί που λέω δεν το ξανακάνω τσούπ εμφανίζεται κάποιος και κάνω το ιδιο (λάθος σωστό) δεν ξέρω.
Γιατί τα λέω όλα αυτά;;;;
Όχι, δεν με τσίμπησε καμία μύγα!!!!
Το πρωί έμαθα το χαμό, τον ξαφνικό χαμό ενός φίλου στο φβ.
Μαλώναμε, σκοτωνόμαστε, διαγραφώμαστε αλλά ο Παύλος ήταν για μένα κι εγώ για τον Παύλο το λιμάνι.
Εντάξει, έχω κι άλλα λιμάνια αλλά έχασα τον άνθρωπο Παύλο.
Να είναι καλά εκεί ψηλά κι εγώ θα τον θυμάμαι πάντα.

Ήρθες

Έγραφα στην άμμο τ’ όνομα μου, να το διαβάσεις και να ‘ρθεις να με βρεις. Τον ουρανό έβλεπα και το φεγγάρι παρακαλούσα κοντά μου να σε φέρει. Κι ήρθες σαν χελιδόνι της ανοιξης να μου πείς τα μυστικά και η ζωή να γίνει του καλοκαιριού χαρούμενο τραγούδι!!!!!!!!! Επιτέλους βρήκα καιρό να ασχοληθώ με το μπλογκάκι μου και να δείξω το ποιητικό μου ταλέντο χαχαχαχαχα!!!!!!!!!