Όλα ή τίποτα...

Όλα ή τίποτα!!!!!!!

Απόγευμα, χμ, οι δείκτες του ρολογιού λες και σταμάτησαν, η ώρα δεν περνάει με τίποτα και στο μυαλό της Δάφνης έρχονται εικόνες από το παρελθόν και ψυθιρίζει.......................... Ας έστελνες ένα μήνυμα.....................

Ανοίγει το παλιό μικρό ΝΟΚΙΑ όπου έχει αποθηκευμένα τα μηνύματα του, εικονομηνύματα ακόμη και τη φωνή του!!!!!!!!!!!!

Τον ακούει και θυμάται τη γνωριμία τους, τη μικρή τους ιστορία.

Ήταν τέλος καλοκαιριού, η Δάφνη περίμενε την παρέα της πίνοντας την σοκολάτα της στην καφετέρια.

Στο διπλανό τραπεζάκι ήταν κάποιος σε καρότσι κι έπινε καφέ. Η Δάφνη δεν τον γνώριζε, δεν ήταν από τον τόπο της, κάποιος που έκανε καθηστερημένα διακοπές σκέφτηκε η Δάφνη κι ανακάτεψε τη παγωμένη σοκολάτα της.

Συγνώμη, το όνομα σου;;;;; Άκουσε σε μία στιγμή η Δάφνη.

Δάφνη, το δικό σας;;;;;;; Σταύρος απάντησε εκείνος.

Από που πήρες το δύχτι που έχεις στο καρότσι σου Δάφνη;;;;; Μου το φέρανε από τη Γερμανία, έχει κι εδώ όμως και είναι πολύ εξυπηρετικό.

Κάπως έτσι συνεχίστηκε η κουβέντα με τη Δάφνη και τον Σταύρο ο οποίος όντως έκανε διακοπές και την επομένη θα έφευγε για την Θεσσαλονίκη όπου έμενε.

Το λάθος της Δάφνης που δεν το μετάνιωσε όμως ούτε στιγμή, ήταν η ανταλλαγή τηλεφώνων.

Ο Σταύρος άρχισε να τηλεφωνεί, να της στέλνει μηνύματα, είχαν τόσα κοινά, το πρωί να βρίσκει στο κινητό της μία γλυκειά καλημέρα που ακόμη της αρέσει.

Κι ένα βραδάκι, μετά από καιρό της πρότινε να τα φτιάξουν.

Η Δάφνη τα έχασε και προσπάθησε να το καλαμπουρίσει.

Τι να φτιάξουμε Σταυρούλη, κουλουράκια;;;;;

Ξέρεις τι εννοώ Δάφνη.

Εγώ ξέρω τι εννοείς, Εσύ ξέρεις ότι δεν γίνεται;;;; Και του εξήγησε τους λόγους που δεν γινόταν. Ο Στάυρος επέμενε κάθε μέρα και περισσότερο, αλλά και η Δάφνη δεν ένοιωθε για τον Στάυρο όπως ένοιωθε για τους άλλους φίλους της, ένοιωθε κάτι περισσότερο.

Έτσι λέγε, λέγε το κοπέλι όπως λέει ο σοφός λαός η Δάφνη είπε το ναι!!!!!!!!!!!

Αν με πληγώσεις όμως αλοίμονο σου του είπε η Δάφνη.

Η Δάφνη και ο Στάυρος πέρασαν 6 μήνες  με μηνύματα και τηλεφωνήματα. Η Δάφνη ήταν για πρώτη φορά ευτυχισμένη, είχε έναν δικό της άνθρωπο έστω κι αν βρισκόταν μακριά μοιραζόταν τις χαρές, τους προβληματισμούς.

Δεν το είχε πεί σε κανέναν, ερχόταν καλοκαίρι όμως και θα πήγαινε με τους γονείς της διακοπές στη Θεσσαλονίκη κι ήθελε τόσο πολύ να τον δεί αλλά με τους γονείς της, ήταν αδύνατον.

Έτσι το είπε στην κολλητή της και της πρότεινε να πάνε μαζί διακοπές.

Ωωω, δεν μπορώ καλοκαιριάτικα τη Θεσσαλονίκη Δάφνη, αν θέλεις δώσε μου το τηλέφωνο του Στάυρου να τον ρωτήσω κάτι.

Η Δάφνη έδωσε το τηλέφωνο του Στάυρου στην κολλητή της. Τι αφελής που ήταν!!!!!!!!!!!

Η κολλητή της Δάφνής όχι μόνο πήγε μόνη καλοκαιριάτικα στη Θεσσαλονίκη, όχι μόνο συναντήθηκε με τον Στάυρο, πήρανε και τηλέφωνο  στη Δάφνη δήθεν να χαρεί.

Ο Στάυρος σιγά-σιγά απομακρυνόταν από τη Δάφνη, το αισθανόταν, ερχόταν το τέλος.

Κι  όπως το περίμενε η Δάφνη, ένα απόγευμα ο Στάυρος, της είπε να διακόψουν.

Σου το είχα πεί Στάυρο αλλά εσύ επέμενες, σου είχα πεί ότι δεν μπορώ να σου δώσω τίποτε άλλο από την αγάπη μου.

Σ' αγαπάω Δάφνη αλλά τα θέλω όλα ΟΛΑ Η ΤΙΠΟΤΑ, ακούς;;;;;;;

Οκ Στάυρο ΤΙΠΟΤΑ, τελειώσαμε.

Η Δάφνη αργότερα έμαθε ότι η ''κολλητή'' της έπαιξε άσχημο παιχνίδι πίσω από την πλάτη της.

Ο Στάυρος μετά από λίγο καιρό το μετάνιωσε και πήρε τηλέφωνο τη Δάφνη, εκείνη όμως του έκλεισε το τηλέφωνο.

Μετά λίγο καιρό πήρε τηλέφωνο η μητέρα του Στάυρου στη Δάφνη.

Κοπέλα μου χάσαμε τον Στάυρο, τον Στάυρο που σ' αγάπησε όσο καμία.

Η Δάφνη κατά ένα περίεργο τρόπο είχε προαισθανθεί τον χαμό του Στάυρου.

Ισως βιωματικό ισως οχι...