Είσαι και θα είσαι πάντα εδώ...

Από την παραμονή της γιορτής σου  άρχιζαν οι ετοιμασίες και τα μαλώματα με τη μητέρα μου.
Ήθελες να μαγειρέψει ότι είχες κουβαλήσει να έρθουν τα μωρά σου όπως έλεγες να σου ευχηθούν και να στρώθεί το τραπέζι.
Η μητέρα μου κουρασμένη γκρίνιαζε.
Και ερχόταν παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα κ.λ.π.

Έπαιρνες το μπουκάλι το ούζο κοντά σου κι έβαζες στο ποτίρι σου κρυφά μέχρι που σε ανακαλύπταμε και γινόταν ένας χαμός, αλλά με το χιούμορ σου έκανες την πάπια.
Όταν φεύγανε όλοι βοηθούσες τη μαμά να συμμαζέψει.
Ήσουν τόσο ευτυχισμένος και χαρούμενος.
Είναι η τρίτη χρονιά που δεν γίνεται όλο αυτό, την πρώτη φορά ήσουν και δεν ήσουν κοντά μας και τις δύο φορές είχες φύγει για το μεγάλο σου ταξίδι.
Αν ήξερες πόσο μας λείπεις και πόσο μας πονάει η απουσία σου.
Αλλά πρέπει να είσαι καλά εκεί  ψηλά γιατί τα λέμε εμείς τα βράδια γλύκα μου.