Καιρό, χρόνια έλεγαν οι φίλοι της Ηλέκτρας να κάνουν ένα ταξίδι στους Άγιους Τόπους.
Η Ηλέκτρα που ονειρευόταν κι εκείνη ένα ταξίδι στα μέρη που έζησε, περπάτησε, δίδαξε την αγάπη Ο Χριστός ένα αγκαθάκι τρυπούσε την καρδιά της, όχι ζήλιας αλλά απογοήτευσης γιατί δεν μπορούσε να πάει μαζί με τους φίλους της.
Τα χρόνια περνούσαν, οι φίλοι της Ηλέκτρας πήγαιναν σχεδόν κάθε χρόνο εκεί που ήθελε να πάει κι εκείνη αλλά δεν τολμούσε να ζητήσει τη βοήθεια τους αφού μόνη δεν μπορούσε κι όλο η απογοήτευση μεγάλωνε χωρίς να πάψει να κάνει όνειρα, χωρίς να πάψει να ελπίζει.
Μία φορά που θα πηγαίναν έμαθε ότι θα πήγαινε κι ένας πολύ καλός της φίλος.
Πήρε μία βαθιά ανάσα, πήρε όσο θάρρος, όση δύναμη είχε και τον ρώτησε αν μπορούσε να την βοηθήσει αν πήγαινε κι εκείνη μαζί τους.
Εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη της είπε το ναι που τόσο ήθελε, τόσο λαχταρούσε να ακούσει!!!!!!!!!
Γύρισε στο σπίτι της χαρούμενη, μαμά θα πάω στα Ιεροσόλυμα, μου είπε ο Τάκης θα με βοηθήσει τώρα πρέπει να ψήσω την θεία Όλγα να έρθει μαζί μου αφού εσύ δεν μπορείς αν κι αυτό το ταξίδι-προσκύνημα το ονειρευόμουν μαζί σου.
Η θεία Όλγα τελικά δέχτηκε και η Ηλέκτρα μετρούσε τις μέρες, τις ώρες, τα λεπτά.
Κι έφτασε η παραμονή αλλά λόγω των ταραχών που είχε τότε σ' αυτή την περιοχή αναβλήθηκε το ταξίδι για τις 15 Αυγούστου.
Η Ηλέκτρα απογοητεύτηκε πολύ.
Δεν με θέλει, δεν πρόκειται να πάω, ο Τάκης δεν μπορεί το καλοκαίρι να φύγει.
Το σύμπαν όμως συνωμοτούσε υπέρ της χωρίς εκείνη να το ξέρει.
Ήθρε το καλοκαίρι και 'η παρέα της Ηλέκτρας ετοιμαζόταν.
Η Ηλέκτρα δεν μιλούσε αφού ο Τάκης δεν θα πήγαινε δεν μπορούσε να πάει ούτε εκείνη. Με τον Τάκη είχε πολύ θάρρος που με τους άλλους εντάξει, είχε αλλά πιό λίγο.
Αλλά είπαμε το σύμπαν είχε συνωμοτήσει η Ηλέκτρα να πραγματοποιήσει αυτό της το όνειρο!!!!!!!!
Μία μέρα την πλησίασε ο Χρήστος και της είπε.................. ''Ηλέκτρα εγώ θα σε βοηθήσω, θα είμαι κι εγώ μαζί''.
Ωωωωω η Ηλέκτρα πέταξε από τη χαρά της, της ήρθε να τσιρίξει δεν το έκανε όμως γιατί τσιρίζει φάλτσα μωρέ!!!!!!!!
Κι άντε πάλι ετοιμασίες, κι άντε πάλι άγχος, κι άντε πάλι αυτή η μελαγχολία που πιάνει την Ηλέκτρα όταν είναι να πάει κάπου και να την πειράζει ο πατέρας της ότι θα πάει εκείνος αντί για εκείνη.
Και......................... ήρθε η 15 Αυγούστου!!!!!!!!!!!
Το απόγευμα φύγανε για την Αθήνα και το βράδυ για το Κάϊρο!!!!!!!!!! Φτάσανε γύρω στις 3 τα ξημερώματα μέχρι να τακτοποιηθούν στο ξενοδοχείο πήγε 4 η Ηλέκτρα ξάπλωσε με κλειστά μάτια, στις 6 θα φεύγανε.
Τώρα πώς ξύπνησε η Ηλέκτρα με 2 ώρες ύπνο δεν το λέμε.................
Και ήρθε το πούλμαν μπήκανε όλοι μέσα και ξεκίνησαν για διάφορα αξιοθέατα, πήγανε και στις πυραμίδες που στη μέση είχαν τη σφίγγα!!!!!!!
Η Ηλέκτρα δεν το πίστευε ότι έβλεπε πράγματα που ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν περίμενε ότι θα έβλεπε. Τέλος το βράδυ πήγανε στην Αγία Αικατερίνη στο Όρος Σινά.
Αφού διανυκτέρευσαν εκεί στην Αγία Αικατερίνη το μεσημέρι μπήκανε στο πούλμαν και ξεκίνησαν για την Ιερουσαλήμ!!!!!!!!!
Το βράδυ φτάσανε, η Ηλέκτρα ένοιωθε ένα διαφορετικό συναίσθημα δεν ήξερε πώς να το χαρακτηρίσει. Χαρά σίγουρα ένοιωθε, λύπη σίγουρα γιατί της λείπανε οι δικοί της, δέος σίγουρα γιατί βρισκόταν στο μέρος όπου περπάτησε Ο Χριστός.
Την επόμενη μέρα πήγαιναν σε διάφορα μέρη-προσκυνύματα κι γύριζαν στο ξενοδοχείο, έπερνε τηλέφωνο τους γονείς της γεμάτη χαρά και τους έλεγε που πήγαν, τι είδαν, πως πέρασε.
Το μόνο πρόβλημα ήταν ο ύπνος, πολύ λίγος, πάρα πολύ λίγος.
Πρήστικαν και οτα πόδια της κι ένας φίλος φυσιοθεραπευτής πήγε κι αγόρασε ελαστικό επίδεσμο και της έδεσε τα πόδια.
Χαχα κυκλοφορούσε με τους επιδέσμους κι όσο για παπούτσια ούτε λόγος, δεν μπαίνανε με τίποτα.
Ο ξεναγός που ήταν ιερέας εκεί της είπε μια μέρα ''Κουράστηκες ε;'' Η απάντηση της Ηλέκτρας ήταν "Οχι πάτερ δεν κουράστηκα τόσο πολύ, άλλωστε αξίζει αυτή η κούραση, μόλις πάω σπίτι μου θα ξεκουραστώ'
Όλοι μα όλοι την πρόσεχαν, την βοηθούσαν και η Ηλέκτρα ήταν χαρούμενη, ευτυχισμένη που είχε πραγματοποιήσει αυτό το δύσκολο όνειρο της που ακόμη και τώρα δεν πιστεύει ότι το πραγματοποίησε, ότι είδε, μπήκε εκεί που έζησε, φυλακίστηκε, βασανίστηκε, σταυρώθηκε, κι αναστήθηκε ο Χριστός!!!!!!
Μάθημα από όλη αυτή την ιστορία είναι ότι δεν θέλουμε δεν γίνεται. Όταν θέλουμε κάτι πολύ κάτι, κάποιος, κάποιοι θα βρούνε τρόπο να γίνει πραγματικότητα, ίσως μια αόρατη δύναμη, ένα αόρατο χέρι βοηθάει.
Τώρα η Ηλέκτρα έχει ακόμη ένα όνειρο, έχει βάλει πολύ ψηλά τον πήχη και φοβάται αλλά ελπίζει αυτό το αόρατο χέρι, αυτή η αόρατη δύναμη να την βοηθήσουν όπως τότε.
Η Ηλέκτρα που ονειρευόταν κι εκείνη ένα ταξίδι στα μέρη που έζησε, περπάτησε, δίδαξε την αγάπη Ο Χριστός ένα αγκαθάκι τρυπούσε την καρδιά της, όχι ζήλιας αλλά απογοήτευσης γιατί δεν μπορούσε να πάει μαζί με τους φίλους της.
Τα χρόνια περνούσαν, οι φίλοι της Ηλέκτρας πήγαιναν σχεδόν κάθε χρόνο εκεί που ήθελε να πάει κι εκείνη αλλά δεν τολμούσε να ζητήσει τη βοήθεια τους αφού μόνη δεν μπορούσε κι όλο η απογοήτευση μεγάλωνε χωρίς να πάψει να κάνει όνειρα, χωρίς να πάψει να ελπίζει.
Μία φορά που θα πηγαίναν έμαθε ότι θα πήγαινε κι ένας πολύ καλός της φίλος.
Πήρε μία βαθιά ανάσα, πήρε όσο θάρρος, όση δύναμη είχε και τον ρώτησε αν μπορούσε να την βοηθήσει αν πήγαινε κι εκείνη μαζί τους.
Εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη της είπε το ναι που τόσο ήθελε, τόσο λαχταρούσε να ακούσει!!!!!!!!!
Γύρισε στο σπίτι της χαρούμενη, μαμά θα πάω στα Ιεροσόλυμα, μου είπε ο Τάκης θα με βοηθήσει τώρα πρέπει να ψήσω την θεία Όλγα να έρθει μαζί μου αφού εσύ δεν μπορείς αν κι αυτό το ταξίδι-προσκύνημα το ονειρευόμουν μαζί σου.
Η θεία Όλγα τελικά δέχτηκε και η Ηλέκτρα μετρούσε τις μέρες, τις ώρες, τα λεπτά.
Κι έφτασε η παραμονή αλλά λόγω των ταραχών που είχε τότε σ' αυτή την περιοχή αναβλήθηκε το ταξίδι για τις 15 Αυγούστου.
Η Ηλέκτρα απογοητεύτηκε πολύ.
Δεν με θέλει, δεν πρόκειται να πάω, ο Τάκης δεν μπορεί το καλοκαίρι να φύγει.
Το σύμπαν όμως συνωμοτούσε υπέρ της χωρίς εκείνη να το ξέρει.
Ήθρε το καλοκαίρι και 'η παρέα της Ηλέκτρας ετοιμαζόταν.
Η Ηλέκτρα δεν μιλούσε αφού ο Τάκης δεν θα πήγαινε δεν μπορούσε να πάει ούτε εκείνη. Με τον Τάκη είχε πολύ θάρρος που με τους άλλους εντάξει, είχε αλλά πιό λίγο.
Αλλά είπαμε το σύμπαν είχε συνωμοτήσει η Ηλέκτρα να πραγματοποιήσει αυτό της το όνειρο!!!!!!!!
Μία μέρα την πλησίασε ο Χρήστος και της είπε.................. ''Ηλέκτρα εγώ θα σε βοηθήσω, θα είμαι κι εγώ μαζί''.
Ωωωωω η Ηλέκτρα πέταξε από τη χαρά της, της ήρθε να τσιρίξει δεν το έκανε όμως γιατί τσιρίζει φάλτσα μωρέ!!!!!!!!
Κι άντε πάλι ετοιμασίες, κι άντε πάλι άγχος, κι άντε πάλι αυτή η μελαγχολία που πιάνει την Ηλέκτρα όταν είναι να πάει κάπου και να την πειράζει ο πατέρας της ότι θα πάει εκείνος αντί για εκείνη.
Και......................... ήρθε η 15 Αυγούστου!!!!!!!!!!!
Το απόγευμα φύγανε για την Αθήνα και το βράδυ για το Κάϊρο!!!!!!!!!! Φτάσανε γύρω στις 3 τα ξημερώματα μέχρι να τακτοποιηθούν στο ξενοδοχείο πήγε 4 η Ηλέκτρα ξάπλωσε με κλειστά μάτια, στις 6 θα φεύγανε.
Τώρα πώς ξύπνησε η Ηλέκτρα με 2 ώρες ύπνο δεν το λέμε.................
Και ήρθε το πούλμαν μπήκανε όλοι μέσα και ξεκίνησαν για διάφορα αξιοθέατα, πήγανε και στις πυραμίδες που στη μέση είχαν τη σφίγγα!!!!!!!
Η Ηλέκτρα δεν το πίστευε ότι έβλεπε πράγματα που ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν περίμενε ότι θα έβλεπε. Τέλος το βράδυ πήγανε στην Αγία Αικατερίνη στο Όρος Σινά.
Αφού διανυκτέρευσαν εκεί στην Αγία Αικατερίνη το μεσημέρι μπήκανε στο πούλμαν και ξεκίνησαν για την Ιερουσαλήμ!!!!!!!!!
Το βράδυ φτάσανε, η Ηλέκτρα ένοιωθε ένα διαφορετικό συναίσθημα δεν ήξερε πώς να το χαρακτηρίσει. Χαρά σίγουρα ένοιωθε, λύπη σίγουρα γιατί της λείπανε οι δικοί της, δέος σίγουρα γιατί βρισκόταν στο μέρος όπου περπάτησε Ο Χριστός.
Την επόμενη μέρα πήγαιναν σε διάφορα μέρη-προσκυνύματα κι γύριζαν στο ξενοδοχείο, έπερνε τηλέφωνο τους γονείς της γεμάτη χαρά και τους έλεγε που πήγαν, τι είδαν, πως πέρασε.
Το μόνο πρόβλημα ήταν ο ύπνος, πολύ λίγος, πάρα πολύ λίγος.
Πρήστικαν και οτα πόδια της κι ένας φίλος φυσιοθεραπευτής πήγε κι αγόρασε ελαστικό επίδεσμο και της έδεσε τα πόδια.
Χαχα κυκλοφορούσε με τους επιδέσμους κι όσο για παπούτσια ούτε λόγος, δεν μπαίνανε με τίποτα.
Ο ξεναγός που ήταν ιερέας εκεί της είπε μια μέρα ''Κουράστηκες ε;'' Η απάντηση της Ηλέκτρας ήταν "Οχι πάτερ δεν κουράστηκα τόσο πολύ, άλλωστε αξίζει αυτή η κούραση, μόλις πάω σπίτι μου θα ξεκουραστώ'
Όλοι μα όλοι την πρόσεχαν, την βοηθούσαν και η Ηλέκτρα ήταν χαρούμενη, ευτυχισμένη που είχε πραγματοποιήσει αυτό το δύσκολο όνειρο της που ακόμη και τώρα δεν πιστεύει ότι το πραγματοποίησε, ότι είδε, μπήκε εκεί που έζησε, φυλακίστηκε, βασανίστηκε, σταυρώθηκε, κι αναστήθηκε ο Χριστός!!!!!!
Μάθημα από όλη αυτή την ιστορία είναι ότι δεν θέλουμε δεν γίνεται. Όταν θέλουμε κάτι πολύ κάτι, κάποιος, κάποιοι θα βρούνε τρόπο να γίνει πραγματικότητα, ίσως μια αόρατη δύναμη, ένα αόρατο χέρι βοηθάει.
Τώρα η Ηλέκτρα έχει ακόμη ένα όνειρο, έχει βάλει πολύ ψηλά τον πήχη και φοβάται αλλά ελπίζει αυτό το αόρατο χέρι, αυτή η αόρατη δύναμη να την βοηθήσουν όπως τότε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου